چقدر این شب‌ها از شنیدن بانگ «الله اکبر» لذت می‌برم. از خود بی‌خود می‌شوم وقتی صدای «الله اکبر» را می‌شنوم، صدایی که در شهر می‌پیچد و می‌پیچد تا خسته دلان را امید و بشارتی بدهد. هیچ وقت تصور نمی کردم «الله اکبر» چنین نیرویی داشته باشد، گرچه همیشه در مواقع سختی به خدایم پناه برده ام.  

هر شب که فریاد «الله اکبر» آهسته تر می شود، بی قرار می شوم و نگران، انگار همه هستی من این شب ها به این فریاد بسته است. 

خدایا، تو کیستی و اراده ات بر چیست؟ ما را دریاب، همه دوستانمان را که این روزها دل به عدل تو بسته اند، دریاب، آنها را که به ناحق پشت میله های زندان گرفتار شده اند، دریاب.  

خدای من، پروردگارا، با ما باش و صدای ما را بشنو.